Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

vegetere

vegetera

verb

Opphav

latin vegetare ‘vekkje til liv, gro’

Tyding og bruk

leve som ei plante, utan åndeleg verksemd
i overført tyding: leve eit liv i gjerandsløyse

vegetativ

adjektiv

Opphav

frå mellomalderlatin; sjå vegetere

Tyding og bruk

som høyrer til plantelivet;
som gjeld næringa og voksteren til organismar
som lever passivt, vegeterande

Faste uttrykk

vegetativ øksling
øksling ved knoppskyting, rotskot og liknande, til skilnad frå kjønna øksling
vegetative funksjonar
funksjonar som ikkje beinveges er underlagde medvitet og viljen (til dømes i hjartet, innvolane)

vegetasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin; sjå vegetere

Tyding og bruk

levande (ville og dyrka) planter (i eit visst område)

Døme

vegetasjonen er fattig høgt til fjells