Avansert søk

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

Nynorskordboka 9 oppslagsord

planet

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt planéta; frå gresk ‘vandrar’

Tyding og bruk

himmellekam som går i fast bane rundt ei stjerne og får lys frå henne
panne (2, skalle (1, 1)
Døme
- få eit slag midt i planeten

planetarisk

adjektiv

Tyding og bruk

som høyrer til, gjeld eller minner om planetar

kretsløp, kretslaup

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å gå i ring i ei ubroten bane;

sirkulasjon innanfor eit system;

Døme

planetar som går i kretsløp rundt ei stjerne;
dei store økologiske kretsløpa

himmellekam

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

(større) lekam i verdsrommet

Døme

sol, måne, planetar, stjerner og andre himmellekamar

astrobiologi

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

lære om, studium av liv i universet, ofte brukt om studiet av moglegheita for liv på andre planetar enn jorda

usynleg

adjektiv

Tyding og bruk

som ein ikkje kan sjå
Døme
- fjerne, usynlege planetar;
- usynleg saum i klede;
- usynleg blekk;
- tryllekunstnaren gjorde seg usynleg;
- dei usynlege – underjordsfolket
- ulekamleg, åndevoren, abstrakt (3, tenkt
  vere verna av usynlege hender;
  usynlege band, lover – ikkje skrivne e l
usjåleg (1–2)

solsystem

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

gruppe av planetar og andre himmelkroppar kring ein sentralkropp

perturbasjon

substantiv hankjønn

Opphav

Tyding og bruk

avvik i ein planetbane på grunn av tiltrekking frå andre planetar

aphel, aphelium

substantiv inkjekjønn

Uttale

apheˊl; apheˊlium

Opphav

frå nylatin; av gresk apo- ‘bort’ og helios ‘sol’

Tyding og bruk

i astronomi, om planetar og kometar: punktet i ei bane (, 3) som ligg lengst frå sola