Nynorskordboka
aphel, aphelium
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit aphel | aphelet | aphel | aphela |
| eit aphelium | apheliet | aphelium | aphelia |
Uttale
apheˊl; apheˊliumOpphav
frå nylatin; av gresk apo- ‘bort’ og helios ‘sol’Tyding og bruk
i astronomi, om planetar og kometar: punktet i ei bane (1, 3) som ligg lengst frå sola