ku
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt kú, dativ og akkusativ av kýrTyding og bruk
- hodyr av storfe som har hatt kalv
Døme
- kyr og sauer går på beite;
- kyrne står på båsen;
- kua rautar;
- han må mjølke kyrne
- kjøt av ku (1)
- klossete eller dum person
Døme
- ho er ei ku i aulaen
Faste uttrykk
- heilag ku
- ku som etter hinduistisk tru er heilag og ikkje kan slaktast eller rørast ved
- noko som ikkje skal rørast eller kritiserast
- saka har lenge vore ei heilag ku i partiet
- kua gløymer at ho har vore kalvvaksne gløymer lett at dei sjølve har vore barn og unge
- som kua i ei grøn engså bra som ein kan ha det