Avansert søk

Nynorskordboka 8 oppslagsord

krank 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå engelsk; samanheng med krank (

Tyding og bruk

veivaksel, krumtapp
leie i sykkelramme for pedalaksel

krank 2

adjektiv

Opphav

norrønt krankr; frå lågtysk ‘krumma’

Tyding og bruk

veik (2, skral, dårleg
Døme
- kranke tider
sjukeleg, ring (3, skrøpeleg, vanhelsig
Døme
- kjenne seg krank

Faste uttrykk

utan blank og innan krank
om folk: ikkje så fin innvendig som utvendig

krenkje, krenke

krenkja, krenka

verb

Opphav

norrønt krenkja; av lågtysk krenken, av krank ‘sjuk’

Tyding og bruk

audmjuke, fornærme, såre (2, 2)
Døme
- kjenne seg krenkt;
- det ho sa, krenkte han
- brukt som adjektiv:
  krenkjande ytringar;
  bli utsett for krenkjande haldningar
ikkje respektere;
bryte (8)
Døme
- krenkje ytringsfridomen;
- menneskerettane blir krenkte

krakk 1

substantiv hankjønn

Opphav

samanheng med krake ( og krank (

Tyding og bruk

liten stol utan ryggstø;

liten benk

- fjøskrakk
- kjøkenkrakk

krengje, krenge

krengja, krenga

verb

Opphav

av lågtysk krengen; samanheng med krank (

Tyding og bruk

halle til sida
Døme
- båten krengde sterkt etter grunnstøytinga;
- bilen krengjer litt i svingane
snu, vende;
vri;
vrengje (2, 2)
Døme
- krengje foten mellom to steinar

krungle 1

substantiv hokjønn

Opphav

samanheng med krank (

Tyding og bruk

krokete, vridd tre

utan blank og innan krank

Tyding og bruk

om folk: ikkje så fin innvendig som utvendig;

Sjå: innan, krank

vank 2

adjektiv

Opphav

samanheng med vank (

Tyding og bruk

om personar: skadd, halt

Døme

vere vank i føtene;
både vank og krank