Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 6 oppslagsord

klarinett

substantiv hankjønn

Opphav

frå italiensk, av latin clarus ‘som lyder klart’; samanheng med klar (1

Tyding og bruk

røyrforma treblåseinstrument med nebbforma munnstykke
Artikkelside

klarinettist

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som spelar klarinett
Døme
  • klarinettisten i eit jazzorkester
Artikkelside

klaff 1, klaffe 1

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk klappe, med innverknad frå eldre tysk Klaff ‘spalte, opning’

Tyding og bruk

  1. plate eller lok med hengsler;
    Døme
    • slå opp klaffane på bordet;
    • skatollet har ein klaff til å slå ned
  2. Døme
    • skuve klaffen frå
  3. ventil (1) som opnar og stengjer seg
    Døme
    • klaffane på ein klarinett;
    • han har problem med ein klaff i hjartet
  4. brett eller flik på eit klesplagg
    Døme
    • sy ein klaff over lomma;
    • ei lue med klaffar over øyra
Artikkelside

altklarinett

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

klarinett med tone mellom sopran- og bassklarinett; jamfør alt (1
Artikkelside

skalmeie

substantiv hokjønn

Opphav

gjennom lågtysk og, gammalfransk; frå gresk av kalamos ‘røyr’

Tyding og bruk

gammaldags røyrfløyte av tre
Døme
  • obo, fagott og klarinett har kome i staden for skalmeie
Artikkelside

blåseinstrument

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

musikkinstrument der ein får fram tonar ved å blåse
Døme
  • fløyte, klarinett og horn er blåseinstrument
Artikkelside