Nynorskordboka
klarinett
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein klarinett | klarinetten | klarinettar | klarinettane |
Opphav
frå italiensk, av latin clarus ‘som lyder klart’; samanheng med klar (1Tyding og bruk
røyrforma treblåseinstrument med nebbforma munnstykke