Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 5 oppslagsord

improvisere

improvisera

verb

Opphav

frå italiensk; av latin improvisus ‘uventa, utenkt’

Tyding og bruk

  1. arrangere i all hast;
    få i stand med dei hjelpemiddel ein har for handa
    Døme
    • ein improvisert pressekonferanse;
    • dei måtte improvisere for å få til ei løysing
  2. komponere, dikte eller liknande på ståande fot
    Døme
    • improvisere over eit tema
Artikkelside

improvisasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå italiensk; jamfør improvisere

Tyding og bruk

  1. det å framføre eit musikkstykke, dikt eller liknande utan førebuing;
    Døme
    • teaterstykket har rom for improvisasjon og innspel frå publikum
  2. musikkstykke, dikt eller liknande som er improvisert
    Døme
    • tala var ein improvisasjon
  3. det å gjere noko spontant og utan førebuing
    Døme
    • evne til improvisasjon er viktig i jobben
Artikkelside

jamsession

substantiv hankjønn

Uttale

dsjæmˊsesjen

Opphav

frå engelsk , opphavleg ‘samkome for å improvisere’

Tyding og bruk

(framføring med) improvisatorisk samspel av (jazz)musikarar
Artikkelside

stevjast

verb

Tyding og bruk

(kapp)syngje;
improvisere stev (2);
samrøde på vers som ein lagar i farten
Artikkelside

fantasere

fantasera

verb

Opphav

gjennom mellomalderlatin, frå gresk; av fantasi

Tyding og bruk

  1. sleppe fantasien laus;
    dikte opp;
    Døme
    • fantasere om å reise verda rundt
  2. tale i ørske
    Døme
    • ho hadde feber og låg og fantaserte
  3. spele noko som ein komponerer eller varierer i same stunda;
Artikkelside