Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

eksplisitt

adjektiv

Uttale

ekˊsplisit; eksplisitˊt

Opphav

frå latin explicitus ‘utfalda, forklart’; jamfør implisitt

Tyding og bruk

klart og tydeleg formulert;
uttrykkeleg, direkte (3);
til skilnad frå implisitt
Døme
- eit eksplisitt vedtak;
- dei gav ingen eksplisitt kommentar om saka
- brukt som adverb
  gjere eksplisitt greie for noko;
  han bad ikkje eksplisitt om meir pengar
om variabel i matematisk likning: som er isolert på den eine sida av likskapsteiknet og kan uttrykkjast som ein formel med kjende storleikar

implisitt

adjektiv

Opphav

av latin implicitus, seinare form av implicatus, av implicare ‘vikle inn i’

Tyding og bruk

som kan utleiast, men ikkje er direkte uttrykt;

underforstått;

til skilnad frå eksplisitt (1)

Døme

implisitt kritikk;
ein implisitt bodskap

brukt som adverb
- implisitt inneheld artikkelen fleire insinuasjonar

eksploatere

eksploatera

verb

Opphav

frå fransk exploit ‘handling, dåd’; samanheng med eksplisitt

Tyding og bruk

dra nytte av;

utnytte (2), misbruke

Døme

eksploatere naturen