Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

vrante 1

vranta

verb

Opphav

truleg frå lågtysk

Tyding og bruk

vri på orda;

vere vrang;

vranten

adjektiv

Opphav

dansk ‘gretten’; av vrante (

Tyding og bruk

sta, trassig, tverr;

vanskeleg, rang (;

Døme

ein vranten kar;
ein vranten gamp;
ein vranten kubbe – som er vanskeleg å kløyve;
steinen er vranten å velte

vrant 1

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør nederlandsk, frisisk wrant ‘gretten person’; av vrante ( og vranten

Tyding og bruk

person som prøver å vri på noko som er sagt;

rangpeis, tverrkrok