vakt 1
substantiv hokjønn
Opphav
frå lågtysk; samanheng med vake (2Tyding og bruk
- det å vake eller vakte
Døme
- halde vakt (over noko(n))
- sitje, stå på vakt;
- gå av, på vakt – slutte, byrje vakta; jamfør vakt (1, 2);
- dr. Aasen har vakt i natt – har teneste
- tidsrom da ein held vakt (1, 1), vakttørn
Døme
- til sjøs er døgnet delt inn i seks vakter;
- ta siste vakta
- stad, lokale der det blir halde vakt
Døme
- melde seg i vakta
Faste uttrykk
- på vakt motpåpasseleg (og mistenksam) mot