Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

hinmann

substantiv hankjønn

Opphav

av hin

Tyding og bruk

særleg i bunden form eintal: Djevelen

Døme

dei trudde på både Vårherre og Hinmannen

nåde 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt náð ‘fred, vern, nåde’

Tyding og bruk

i religiøst språk: Guds kjærleik og miskunn
Døme
- Vårherre, sjå i nåde til oss!
- forkynne synd og nåde
velvilje, mildskap
Døme
- be om nåde;
- dei viste ingen nåde mot motspelarane
i jus: minking av eller fritak for straff
Døme
- den dømde søkte om nåde
om eldre eller utanlandske forhold: brukt i tiltale til og omtale av adeleg eller geistleg person
Døme
- Dykkar nåde

Faste uttrykk

av Guds nåde
som er svært evnerik
ein kunstnar av Guds nåde
avskjed i nåde
avgang etter oppnådd aldersgrense eller etter søknad
ho fekk avskjed i nåde
finne nåde for nokons auge
bli godteken av nokon
la nåde gå for rett
døme mildare enn lova krev
leve på nåde
vere avhengig av velvilje frå andre
på nåde og unåde
utan vilkår
gje seg over på nåde og unåde
ta til nåde att
gje tilgjeving og oppreising

vakkermann

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i bunden form eintal: Vårherre

Vårherre

eigennamn

Opphav

norrønt várr herra; av vår (

Tyding og bruk

Gud, Herren

Døme

be til Vårherre;
v- veit kvar eg har lagt brillene!

storemann

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i bunden form eintal: Vårherre

Døme

lite på Storemannen