Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

tyst

adjektiv

Opphav

truleg samanheng med norrønt tvistr ‘still, sorgfull’

Tyding og bruk

ikkje gje frå seg lyd;

taus, still

Døme

alt er så tyst omkring meg;
like greitt å halde tyst

tyste

tysta

verb

Opphav

Tyding og bruk

hysje (2, 1), tysse
Døme
- tyste på nokon
dysse (2, dempe (1), løyne (2
Døme
- tyste ned skandalen
vere tystar;
angje (2)
Døme
- tyste til politiet

stum

adjektiv

Opphav

frå lågtysk; samanheng med stamme (

Tyding og bruk

som ikkje har taleevne
Døme
- vere fødd stum
som ikkje kan snakke på grunn av sterke kjensler
Døme
- bli stum av undring
utan lyd;
tyst
Døme
- radioen vart stum
som blir uttrykt utan ord
Døme
- det låg ei stum bøn i auga hennar;
- stum sorg
som ikkje blir uttalt
Døme
- 't' er stum i ‘det’

Faste uttrykk

stum som ein østers
uvillig til å snakke;
heilt tagal

tystnad

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

det å vere tyst

Døme

søkje tystnad og ro

tystne

tystna

verb

Tyding og bruk

bli tyst;

stilne, tagne

Døme

kritikken har tystna

tyss

interjeksjon

Opphav

truleg samanheng med tyst; lydord

Tyding og bruk

Døme

tyss, ver still!