tev
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt þefr ‘tev, smak’Tyding og bruk
- pust (1, ande(drag)
Døme
- dra, halde, miste teven;
- ta teven frå nokon;
- kjenne teven av noko(n) i nakken
- vêr, teft (av vilt)
Døme
- få teven av byttet – snuse opp, kome på spor av
- (vond) lukt, stank
Døme
- illtev;
- råtev;
- ein stram, roten tev