sus
substantiv hankjønn eller inkjekjønn
Opphav
av suseTyding og bruk
- susande lyd;(veikt) brus (2, 2)
Døme
- elvesus;
- øyresus;
- høyre susen frå elva;
- det vart ikkje den heilt store susen over festen – festen vart ikkje heilt vellykka
Faste uttrykk
- sus av sogedåm av noko fjernt, opphøgd frå eldre tid