Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

substantiv hokjønn

verb

norrønt dǿma; av dom (

felle dom (1, 1) i ei rettssak
Døme
- bli dømd for tjuveri;
- døme nokon til samfunnsstraff;
- han vart dømd til to år i fengsel;
- domaren dømer dei til døden
- brukt som substantiv
  den dømde
peike ut vinnaren eller passe på at reglane vert følgde i ein konkurranse
Døme
- døme i VM-sluttspelet;
- døme i ein musikkonkurranse;
- domaren dømde straffe til bortelaget
gjere seg opp ei meining om;
vurdere (4), slutte (8)
Døme
- døme ut frå eigne preferansar;
- etter alt å døme kjem dette til å gå bra;
- etter smaken å døme må dette vere solbærsaft
setje seg til doms over;
laste (2
Døme
- døme andre strengare enn seg sjølv
- brukt som adjektiv
  ha ei dømande haldning

den dømande makta
domstolane
den dømande makta er uavhengig av den lovgjevande og den utøvande makta

substantiv hankjønn

varm solbærsaft