Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

skjelve

skjelva

verb

Opphav

norrønt skjalfa

Tyding og bruk

om menneske og dyr: ha små, krampaktige, dirrande rørsler, ofte av kulde, sinne, frykt eller liknande;
bivre, dirre, riste (3, 2)
Døme
- fryse så ein skjelv;
- hendene skalv;
- hunden skalv av skrekk
- brukt som adjektiv:
  den skjelvande røysta var knapt høyrleg;
  han la eit teppe om den skjelvande kroppen
rykkje fort att og fram, opp og ned;
dirre, riste, skake (1)
Døme
- bakken skjelv under oss;
- lauvet skalv i vinden

Faste uttrykk

skjelve i buksene
vere redd
mange investorar skjelv i buksene etter raset i aksjekursane
skjelve i knea
vere redd
skjelve som eit ospelauv
skjelve kraftig
han var i sjokk og skalv som eit ospelauv

skjelv 2

substantiv inkjekjønn eller hankjønn

Opphav

Tyding og bruk

jordskjelv (1)
Døme
- området har vore råka av fleire skjelv;
- det var eit stort skjelv
stor overrasking;
jordskjelv (2)
Døme
- valresultatet kom som eit skjelv på regjeringa
skjelving, dirring