Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
13 treff

Nynorskordboka 13 oppslagsord

rigg

substantiv hankjønn

Opphav

frå engelsk

Tyding og bruk

  1. master og tauverk på eit skip
  2. reiskap til boring i fjell eller på havbotnen
Artikkelside

rigge

rigga

verb

Tyding og bruk

  1. utstyre fartøy med rigg (1)
    • brukt som adjektiv
      • ei solid rigga skute
  2. gjere klar for;
    kle, pynte, stase
    Døme
    • rigge seg ut;
    • rigge seg til;
    • rigge scena;
    • riggar for ny drift

Faste uttrykk

  • rigge ned
    ta ned
    • rigge ned master;
    • dei rigga ned utstyret etter konserten
  • rigge opp
    setje opp
    • rigge opp utstyr
  • rigge til
    gjere klar
Artikkelside

vevling

substantiv hankjønn

Opphav

frå nederlandsk, opphavleg ‘voven line’

Tyding og bruk

line som er spent ut mellom vanta (2 i ein rigg (1), og som blir brukt som stige
Artikkelside

takkelasje

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk eller nederlandsk

Tyding og bruk

rigg (1) på seglfartøy
Artikkelside

tauverk

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. samnamn på tau av ymse slags materiale og tjukn
Artikkelside

spire 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt spíra ‘stilk, tynt tre’

Tyding og bruk

  1. sped, ung plante som nett har byrja å gro
    Døme
    • dei første spirene om våren
  2. i overført tyding: sped byrjing på noko
    Døme
    • ei spire til nytt liv;
    • ei spire til større innsats
  3. person som står ved byrjinga av gjerninga si
    Døme
    • ei håpefull spire
  4. gran eller furu som kan nyttast til mast (1) eller annan del av ein rigg (1);
    grovt rundtømmer av gran;
    lang, grann stamme av eit ungt tre;
Artikkelside

oljerigg

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

rigg (2) som blir brukt til boring etter olje;
Artikkelside

gaffelrigg

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

Artikkelside

gods

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt góz, genitiv av góðr ‘god’; i tyding 4 frå tysk , av giessen ‘støype’

Tyding og bruk

  1. stor, herskapeleg jordeigedom;
    Døme
    • dei var på godset heile helga
  2. rørleg eigedom;
    flyttbare eigneluter;
    ting, lausøyre
    Døme
    • ha mykje jordisk gods;
    • vinne gods og gull
  3. varer for transport
    Døme
    • losse gods;
    • laste gods;
    • frakte gods til veglause øyar
  4. støypt metallmasse
    Døme
    • det er ein sprekk i godset
  5. rigg (1) på båt
Artikkelside

skrog

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. kropp utan hovud og lemer;
    opna kropp av dyr, særleg bukhola
  2. hovuddel av fly, skip, vogn og liknande
    Døme
    • skipet frårekna overbygg og rigg kallar vi skrog
Artikkelside
Side 1 av 2