Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 72 oppslagsord

reise 2

reisa

verb

Opphav

norrønt reisa; kausativ til III rise

Tyding og bruk

  1. setje i oppreist stilling, rette opp;
    setje opp
    Døme
    • reise (opp) ein stige;
    • reise eit hus, eit telt
    • refleksivt:
  2. refleksivt: stige, lyfte (seg)
    Døme
    • fjella reiser seg i vêret
  3. stille (på beina)
    Døme
    • reise ein hær
    • skaffe til vegar
      • reise pengar
  4. lage i stand, setje i gang
    Døme
    • reise debatt;
    • reise eit spørsmål – stille
      • reise seg til motstand – gjere motstand

Faste uttrykk

  • reise bust
    bli sinna, protestere
  • reise sak mot
    leggje sak mot, saksøkje
  • reise seg opp
    rette seg opp, stå opp
  • reise seg
    rette seg opp, stå opp
Artikkelside

reise 3

reisa

verb

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

  1. bryte opp, fare av stad, dra (17)
    Døme
    • reise sin veg;
    • reise frå mannen sin – flytte frå
    • gå frå teneste og liknande
      • reise på dagen
    • kome bort, smelte, tine
      • snøen har reist;
      • ryk og reis! – sjå ryke (2)
  2. vere på reise, fare
    Døme
    • reise rundt i verda;
    • vere ute og reise;
    • reise med tog, båt;
    • reise på tommelen – haike
    • om handelsreisande:
      • reise i skotøy

Faste uttrykk

  • reise med
    ta med seg (noko), stele
Artikkelside

reise 1, reis 1

substantiv hokjønn

Opphav

frå lågtysk; tyding 2 etter engelsk trip ‘tur, reis’

Tyding og bruk

  1. (lang) tur, ferd
    Døme
    • ei reise til Paris;
    • lykke på reisa!
    • gjere si siste reis
  2. narkotikarus, tripp (1, 3)
Artikkelside

rettargangsbot

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

straff for å forstyrre rettsforhandlingar, eller for prosessfullmektig som forsømer seg under rettargangen eller reiser graunnlause søksmål;
prosessuell straff
Artikkelside

brushane

substantiv hankjønn

Opphav

av bruse

Tyding og bruk

  1. vadefugl i snipefamilien der hanen har ein stor fjørkrage som han reiser under kamp;
    Calidris pugnax
  2. oppfarande person
Artikkelside

prosessuell straff

Tyding og bruk

straff for å forstyrre rettsforhandlingar, eller for prosessfullmektig som forsømer seg under rettargangen eller reiser graunnlause søksmål;
Artikkelside

prosessuell

adjektiv

Tyding og bruk

som gjeld ein rettargang eller ei rettssak

Faste uttrykk

  • prosessuell straff
    straff for å forstyrre rettsforhandlingar, eller for prosessfullmektig som forsømer seg under rettargangen eller reiser graunnlause søksmål;
    rettargangsbot
Artikkelside

presens

substantiv inkjekjønn

Opphav

av latin (tempus) praesens ‘noverande (tid)'

Tyding og bruk

  1. verbalform som i regelen står for notid eller det som alltid gjeld, til dømes ‘eg går no’, ‘eg går ut kvar dag’, ‘jorda går rundt sola’
  2. brukt om framtid, til dømes ‘eg reiser i morgon’

Faste uttrykk

  • historisk presens
    presens brukt om handling eller tilstand i fortida, til dømes ‘da vi endeleg er framme, oppdagar vi at vi har gløymt nøkkelen’
  • presens futurum perfektum
    verbalform som angjev ar noko er avslutta eller går føre seg før eit tidspunkt i framtida, uttrykt med presens av ‘skulle’, ‘vilje’ eller ‘kome til å’ og perfektum av hovudverbet med hjelpeverba ‘ha’ eller ‘vere’, til dømes ‘vi skal ha reist’, ‘vi vil vere reist’
  • presens futurum
    verbalform brukt til å uttrykkje ei framtidig handling med presens av ‘skulle’, ‘vilje’ eller ‘kome til å’ og hovudverbet i infinitiv, til dømes ‘vi skal gå snart’, ‘vi vil gå snart’, ‘vi kjem til å reise i morgon’
  • presens partisipp
    • infinitt (2, 2) verbalform med ending ‘-ande’ som viser at handlinga går føre seg samstundes med det finitte (2 verbet i setninga, til dømes ‘han kom gåande’
    • brukt som adjektiv, til dømes ‘sovande’ i ‘ein sovande person’
  • presens perfektum
    verbalform der hjelpeverbet står i presens og hovudverb i perfektum partisipp, til dømes ‘vi har reist’ og ‘han har lagt seg’
Artikkelside

natt

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt nátt eller nótt

Tyding og bruk

  1. del av døgnet da det er mørkt
    Døme
    • klokka tre i natt;
    • dei er så ulike som natt og dag;
    • natt til fredag skal det snø;
    • om natta vaknar ofte litlebror;
    • midt på svarte natta hende det
  2. brukt i helsing før leggjetid
    Døme
    • god natt!
    • sei god natt, og så kan du leggje deg
  3. arbeidstid om natta
    Døme
    • ho jobbar mest natt eller kveldsskift

Faste uttrykk

  • bort i/borti natta
    meiningslaust, heilt gale, absurd
  • gjere natt til dag
    arbeide eller vere oppe om natta
  • i natt
    no i natt, natt til i dag, natt til i morgon
  • natt og dag
    døgnet rundt; heile tida
  • nattars tider
    om natta
  • over natta
    • heile natta
      • la deigen stå i kjøleskapet over natta
    • brått, utan vidare
      • artisten vart berømt over natta;
      • ei slik endring skjer ikkje over natta
  • til/åt natta
    natta som kjem
    • vi reiser med tog til natta
  • ved natt
    om natta, ved nattetid
    • dei ville oppleve Paris ved natt
Artikkelside

passasjer

substantiv hankjønn

Opphav

frå italiensk, av passare ‘reise, gå’

Tyding og bruk

person som reiser med transportmiddel
Artikkelside
Side 1 av 8