Nynorskordboka
kjerring
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei kjerring | kjerringa | kjerringar | kjerringane |
Opphav
norrønt kerling, av karl ‘kar’Tyding og bruk
- gift kvinne;
Døme
- få seg kjerring;
- kjerringa på garden;
- kjerring og ungar
- gammal eller aldrande kvinne
Døme
- kjerringar med strikketøy i hendene
- nedsetjande: vrang og usympatisk kvinne;umandig mann
Døme
- vere i ferd med å bli ei sur, gammal kjerring;
- han ville ikkje vere kjerring
- i idrett: fall, særleg i skihopp
Døme
- gjere ei kjerring
Faste uttrykk
- kjerringa mot straumenvrang og eigensindig person
- kome som julekvelden på kjerringakome brått på
- reise kjerringakome sterkt tilbake etter eit nederlag