pave
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt páfi; av latin papa ‘far’Tyding og bruk
- overhovud for den romersk-katolske kyrkja
- sjølvrådig og maktglad person;
- brukt som etterledd i samansetningar: person med ein særleg eigenskap (som er nemnt i førsteleddet)
- i ord som
- skrytepave
- somlepave
- mage i skaldyr, særleg i hummar, krabbe og kreps
Faste uttrykk
- meir katolsk enn pavensom går lenger i å forsvare eit standpunkt enn den som først har hevda det;
som følgjer normer og reglar i eit gjeve miljø i mykje høgare grad enn det som krevst - pavens skjeggnoko som ikkje eksisterer, eller er uviktig;
flisespikking (2)- diskutere pavens skjegg