Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

omkome, omkomme

omkoma, omkomma

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

miste livet på grunn av ytre omstende;

setje livet til;

døy;

jamfør omkomen (1)

Døme

omkome i ei ulykke;
omkome på sjøen

omkomen, omkommen

adjektiv

Opphav

Tyding og bruk

drepen, drukna, forulykka
Døme
- den omkomne mannen vart funnen
- brukt som substantiv:
  leite etter omkomne
reint opprådd;
hjelpelaus, rådlaus, bortkomen (2)
Døme
- bilen er i ustand så eg er reint omkomen