mon, monn
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt munr; samanheng med minne (1 og moneTyding og bruk
- hjelp, verknad, gagn, nytte, føremon
Døme
- sjå seg mon i noko;
- gjere ein innsats som det er mon i;
- det gjer mon
- glede, hugnad, lyst
- mål, grad, utstrekning
Døme
- ein mon større;
- i stor mon;
- i liten mon;
- i nokon mon;
- i same mon
- som etterledd i ord som
- saummon
Faste uttrykk
- alle moner dregkvart tilskot hjelper
- gjere noko på/for mongjere noko med vilje eller på trass
- ha/synast/tykkje mon ilike eller setje pris på
- ta sin mon igjenta rikeleg att det forsømde