Nynorskordboka
minne 1
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit minne | minnet | minne | minna |
Opphav
norrønt minniTyding og bruk
- evne til å minnast;
Døme
- ha godt minne;
- sitere noko frå minnet;
- hendinga beit seg fast i minnet
- noko ein minnest
Døme
- ha gode minne;
- friske opp att gamle minne;
- den kvelden vart eit minne for livet;
- lyse fred over minnet til nokon
- som etterledd i ord som
- barndomsminne
- noko som minner ein om ein person, ei hending eller liknande
Døme
- dette biletet skal du få til minne om meg;
- ruinane er eit minne om krigen;
- ei tale til minne om den avlidne
- i IT: lagringseining
Faste uttrykk
- dra seg til minneshugse på, minnast
- gå av minnebli gløymd
- ha i friskt minnehugse noko godt
- i manns minneså langt tilbake som folk kan hugse
- leggje seg på minnesetje seg føre å hugse noko