Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

substantiv hankjønn

gjennom tysk; frå fransk lieutenant, opphavleg ‘ein som er i staden for ein annan’

offiser med grad mellom fenrik og kaptein (1) i Hæren og Luftforsvaret eller mellom fenrik og kapteinløytnant i Sjøforsvaret

substantiv hankjønn

premiærˊ-

frå fransk

om eldre forhold: løytnant av høgaste grad;

substantiv hankjønn

gjennom nederlandsk kapitein og fransk capitaine, frå mellomalderlatin capitaneus; av latin caput ‘hovud’

i Forsvaret: offisersgrad mellom løytnant og major;
jamfør kapteinløytnant og rittmeister
Døme
- kapteinen er leiar eller nestkommanderande for eit kompani
øvste offiser (3) på handelsskip og passasjerfly;
skipper;
sjøkaptein
Døme
- kapteinen gav ordre om at alle skulle forlate skipet
- - flaggkaptein
  - kommandørkaptein
  - orlogskaptein
i idrett: spelar som er leiar for lagkameratane
Døme
- han var kaptein da laget vart seriemeister;
- kapteinen sette straffen i mål
- - lagkaptein