kvist
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt kvistrTyding og bruk
- lita, tynn grein
Døme
- fuglen sat ytst på ein kvist;
- hassel og or blømer på berr kvist;
- samle i hop kvist til kveike
- merke eller knute i veden der ei grein har vakse ut av treet
Døme
- fjøla var full av kvister
- i språkvitskap: sidestrek på rune eller bokstav
Døme
- o med kvist (ǫ)
- utbygg med vindauge frå taket på hus eller rom på loft;jamfør ark (2
Døme
- ha hybel på kvisten