Nynorskordboka
bunt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein bunt | bunten | buntar | buntane |
Opphav
frå lågtysk, same opphav som tysk Bund ‘knippe, forbund, forening’; samanheng med bindeTyding og bruk
- noko einsarta som er samla tett og halde saman med band eller liknande;
Døme
- ein bunt med gulrot;
- ta med seg ein boge og ein bunt pilar
- samling av einsarta smale, lange ting som opptrer parallelt
Døme
- ein bunt strålar;
- ein bunt med nerveceller
Faste uttrykk
- heile buntenalle saman;
heile gjengen