Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 3 oppslagsord

kuvending

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. det å vende eit fartøy med vinden;
    jamfør kuvende (1)
  2. i overført tyding: brått og klossete skifte av standpunkt;
    Døme
    • partiet gjorde kuvending i saka;
    • ho vart frikjend etter ei kuvending frå påtalemakta
Artikkelside

kuvende

kuvenda

verb

Opphav

opphavleg ‘vende som ei ku’

Tyding og bruk

  1. vende eit fartøy med vinden;
    motsett stagvende
  2. Døme
    • direktøren kuvende i saka
Artikkelside

saltomortale

substantiv hankjønn

Opphav

italiensk; av latin salire ‘hoppe’ og mors ‘død’, eigenleg ‘dødssprang’

Tyding og bruk

  1. kollbytte, rundkast i lufta
  2. brå endring, kuvending
    Døme
    • ein politisk saltomortale
Artikkelside