Nynorskordboka
kuvending
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei kuvending | kuvendinga | kuvendingar | kuvendingane |
Tyding og bruk
- det å vende eit fartøy med vinden;jamfør kuvende (1)
- i overført tyding: brått og klossete skifte av standpunkt;
Døme
- partiet gjorde kuvending i saka;
- ho vart frikjend etter ei kuvending frå påtalemakta