Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 5 oppslagsord

kultivere

kultivera

verb

Opphav

gjennom fransk cultiver, frå mellomalderlatin cultivare; sjå kultur

Tyding og bruk

  1. arbeide med jord eller annan natur for å få avling;
    Døme
    • kultivere ei myr
  2. drive fram planter;
    dyrke
    Døme
    • dei kultiverte juletre
  3. utvikle og odle fram ei planteart eller ein dyrerase
    Døme
    • kultivere fram nye sauerasar
  4. i overført tyding: halde ved like;
    pleie, dyrke;
    forme (2), skape
    Døme
    • ho kultiverer kontaktane sine;
    • han kultiverte rolla som nerd;
    • dei vil kultivere fram ei forståing mellom folkegruppene

haustingsbruk

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Tyding og bruk

jordbruk, fiske og liknande der ein berre nyttar dei naturlege ressursane som finst, utan å gjødsle og arbeide jorda, kultivere fiskevatn og liknande
Døme
  • framleis er det mykje haustingsbruk og naturalhushald

polere

polera

verb

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

  1. pusse eller gni ei overflate (til dømes med kjemisk middel) slik at ho blir glatt og blank
    Døme
    • han polerer bilen
  2. i overført tyding: finpusse (2), kultivere (4)
    • brukt som adjektiv:
      • polerte manerar;
      • eit polert språk

kultivator

substantiv hankjønn

Uttale

kultivaˊtor, i fleirtal kultivaˊtorar; kultivatoˊrar

Opphav

jamfør kultivere; latinsk nylaging

Tyding og bruk

tung, kraftig harv med fjørande tindar som går djupt ned i jorda

kultivert

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som er prega av finkultur;
    Døme
    • ei særs hyggjeleg og kultivert ung dame;
    • han kjem frå ein kultivert bakgrunn
  2. som er dyrka eller odla fram;
    Døme
    • kultivere bringebær;
    • skogen er kultivert