Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
4 treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

korrespondere

korrespondera

verb

Opphav

gjennom tysk og fransk, frå mellomalderlatin correspondere, av latin con- og respondere ‘svare’; jamfør ko-

Tyding og bruk

  1. Døme
    • dei korresponderte med folk frå heile landet
  2. om samferdselsmiddel: gå slik at rutetidene høver saman
    Døme
    • bussen korresponderer med ferja
  3. svare til kvarandre;
    Døme
    • dette korresponderer dårleg med det du sa i går

Faste uttrykk

  • korresponderande medlem
    medlem utan fulle rettar
Artikkelside

korresponderande medlem

Tyding og bruk

medlem utan fulle rettar;
Artikkelside

korrespondent

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk, frå mellomalderlatin; jamfør korrespondere

Tyding og bruk

  1. journalist som sender artiklar eller reportasjar til oppdragsgjevaren sin frå ein annan stad
    Døme
    • ho er korrespondent for NRK i London
  2. om eldre forhold: person som står for brevskrivinga i eit firma
Artikkelside

korrespondanse

substantiv hankjønn

Uttale

korespondanˊse, kårespondanˊse, korespondanˊgse eller  kårespondanˊgse

Opphav

frå fransk; jamfør korrespondere

Tyding og bruk

  1. Døme
    • ha ein omfattande korrespondanse med styresmaktene
  2. tilpassing av rutetider mellom samferdselsmiddel
    Døme
    • det er dårleg korrespondanse mellom bussen og ferja
  3. Døme
    • korrespondanse mellom pris og etterspurnad
Artikkelside