korrespondere
korrespondera
verb
Opphav
gjennom tysk og fransk, frå mellomalderlatin correspondere, av latin con- og respondere ‘svare’; jamfør ko-Tyding og bruk
Døme
- dei korresponderte med folk frå heile landet
- om samferdselsmiddel: gå slik at rutetidene høver saman
Døme
- bussen korresponderer med ferja
- svare til kvarandre;
Døme
- dette korresponderer dårleg med det du sa i går
Faste uttrykk
- korresponderande medlemmedlem utan fulle rettar