Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

verb

av latin confirmare ‘stadfeste’

om prest: halde konfirmasjon (2)
Døme
- det var same presten som både døypte og konfirmerte meg
i passiv: få stadfesta dåpspakta si i ein kyrkjeleg seremoni eller gå gjennom ein liknande ikkje-kyrkjeleg seremoni som overgang til vaksenlivet
Døme
- eg skal konfirmerast til våren
i jus: stadfeste ei lov, føresegn eller liknande
Døme
- konfirmere eit testament

konfirmere seg
stadfeste dåpspakta si i ein kyrkjeleg seremoni eller gå gjennom ein liknande ikkje-kyrkjeleg seremoni som overgang til vaksenlivet

stadfeste dåpspakta si i ein kyrkjeleg seremoni eller gå gjennom ein liknande ikkje-kyrkjeleg seremoni som overgang til vaksenlivet;

substantiv hankjønn

gjennom tysk, frå latin ‘stadfesting’; jamfør konfirmere

kyrkjeleg seremoni der ungdomar etter ei opplæringstid stadfester dåpspakta
alternativ ikkje-kristen seremoni som markerer overgangen frå barndom til vaksenliv
i jus: offisiell stadfesting
Døme
- konfirmasjon av testament

borgarleg konfirmasjon
nemning for humanistisk konfirmasjon, brukt fram til 2005
humanistisk konfirmasjon
frå 2005: humanetisk seremoni og opplæringstid for ungdom som ønskjer eit alternativ til kyrkjeleg konfirmasjon;
jamfør borgarleg konfirmasjon
stå til konfirmasjon
la seg konfirmere (2)

substantiv hankjønn

ungdom som blir (eller førebur seg på å bli) konfirmert

verb

norrønt ferma, gjennom lågtysk; frå latin firmare ‘feste, styrkje’

om katolske forhold: konfirmere (1)