Avansert søk

4 treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

kompromittere

kompromittera

verb

Opphav

frå latin ‘avtale skilsdom’

Tyding og bruk

føre skam over;
skjemme ut;
avsløre
Døme
  • partiet var kompromittert;
  • han kompromitterte seg sjølv
  • brukt som adjektiv
    • kompromitterande åtferd

nækje

nækja

verb

Tyding og bruk

  1. kle av;
    Døme
    • nækje armane;
    • nækje seg til beltestaden
  2. Døme
    • nækje hykleriet

Faste uttrykk

  • nækje seg
    kompromittere seg, skjemme seg ut

nækje seg

Tyding og bruk

kompromittere seg, skjemme seg ut;
Sjå: nækje

kompromiss

substantiv inkjekjønn

Uttale

kompromisˊs

Opphav

gjennom fransk, frå latin; jamfør kompromittere

Tyding og bruk

avtale eller semje der begge partane slår av på dei opphavlege krava sine
Døme
  • kome fram til eit kompromiss