Nynorskordboka
kompromiss
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit kompromiss | kompromisset | kompromiss | kompromissa |
Uttale
kompromisˊsOpphav
gjennom fransk, frå latin; jamfør kompromittereTyding og bruk
avtale eller semje der begge partane slår av på dei opphavlege krava sine
Døme
- kome fram til eit kompromiss