Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 6 oppslagsord

komplement

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin , av complere ‘fylle’

Tyding og bruk

  2. i grammatikk: eldre nemning for preposisjonsfrase
Artikkelside

komplementær

adjektiv

Opphav

frå fransk; jamfør komplement

Tyding og bruk

som utfyller kvarandre og samtidig utelukkar kvarandre;
utfyllande
Døme
  • komplementære eigenskapar
Artikkelside

komplettere

komplettera

verb

Opphav

jamfør komplement

Tyding og bruk

gjere komplett (1);
gjere fullstendig;
Døme
  • komplettere kvarandre;
  • komplettere kunnskapane sine
Artikkelside

kompliment

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Uttale

komplemanˊg

Opphav

same opphav som komplement

Tyding og bruk

  1. rosande omtale retta til ein person;
    Døme
    • gje komplimentar;
    • ho fekk ein kompliment for dialekten sin
  2. om eldre forhold: bukk eller neiing for å uttrykkje vørdnad
Artikkelside

komplementere

komplementera

verb

Tyding og bruk

vere eit komplement (1) til;
gjere meir fullstendig;
fylle ut
Døme
  • ei kreativ næring som komplementerer dei tradisjonelle næringane
Artikkelside

komplett

adjektiv

Opphav

gjennom tysk og fransk, frå latin; jamfør komplement

Tyding og bruk

  1. som ikkje manglar ein einaste del;
    fulltalig, fullstendig
    Døme
    • ei komplett samling;
    • eit komplett oversyn over reglane
  2. i full utstrekning;
    i høgaste grad;
    Døme
    • komplett idioti;
    • ein komplett skandale
  3. brukt som forsterkande adverb: svært, heilt
    Døme
    • komplett likegyldig;
    • det er komplett umogleg å skjøne dette
Artikkelside