kalender
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom tysk; frå mellomalderlatin calendarium ‘skuldliste’ av calendae ‘første dagen i månaden’Tyding og bruk
- oversikt over dagar, veker og månader i eit visst år;
Døme
- sjå på kalenderen
- bok, program eller liknande til å halde orden på avtaler, gjeremål og merkedagar
Døme
- eg skal skrive det ned i kalenderen;
- møtet ligg i kalenderen på mobilen;
- eg skal sjekke i kalenderen om det passar for meg den dagen
- system for tidsrekning
Døme
- den julianske kalenderen
- årbok (med namnelister og liknande)
- som etterledd i ord som
- adelskalender
- statskalender