Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

interpellere

interpellera

verb

Opphav

gjennom fransk interpeller; frå latin interpellare ‘avbryte, setje fram innvendingar’

Tyding og bruk

kome med ein interpellasjon

interpellasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin , av interpellare; jamfør interpellere

Tyding og bruk

førespurnad frå medlem av nasjonalforsamling til regjering eller regjeringsmedlem

Døme

statsråden svarte på interpellasjonen

interpellant

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk, av interpeller; jamfør interpellere

Tyding og bruk

person som set fram ein interpellasjon