Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

inkompetanse

substantiv hankjønn

Uttale

inkompetanˊse eller inkompetanˊgse

Opphav

frå fransk

Tyding og bruk

skort på kompetanse (1);

det å vere inkompetent

seinke

seinka

verb

Opphav

norrønt seinka, av seinn; jamfør sein

Tyding og bruk

hefte (2, 1), opphalde;
forseinke
Døme
- ulykka seinkar trafikken;
- inkompetanse seinka sakshandsaminga
minke (2);
gjere mindre eller langsamare
Døme
- de må seinke farten
om klokke: gå for sakte;
motsett fortne
Døme
- klokka seinkar fem minutt i døgnet