Nynorskordboka
seinke
seinka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å seinkaå seinke | seinkar | seinka | har seinka | seink!seinka!seinke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| seinka + substantiv | seinka + substantiv | den/det seinka + substantiv | seinka + substantiv | seinkande |