hoven
adjektiv
Opphav
norrønt hofinn, av hefja ‘heve’Tyding og bruk
- om kroppsdel: oppsvulma av betennelse, slag, støyt eller liknande
Døme
- auget var hove;
- begge fingrane var hovne
- om person: overlegen (3), sjølvgod
Døme
- ein hoven person;
- hoven framferd