Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

hov 1, hóv 1

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

norrønt hófr

Tyding og bruk

tjukk, fast kapsel av horn kring ytste tåleddet hos hovdyr

Døme

spikke hovane på ein hest;
neshorn har òg hovar;
hesten sparka henne med hoven

Faste uttrykk

mannen med hóven
fanden (1;
djevelen

hov 2, hóv 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt hóf

Tyding og bruk

tilmåting
Døme
- denne ljåen har fått eit godt hov – er vorten høveleg hard
måte(hald)
Døme
- det var ikkje hov med det;
- hovet er vandt å hitte – det er vandt å finne måten