Nynorskordboka
hov 2, hóv 2
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit hov | hovet | hov | hova |
| eit hóv | hóvet | hóv | hóva |
Opphav
norrønt hófTyding og bruk
Døme
- denne ljåen har fått eit godt hov – er vorten høveleg hard
- måte(hald)
Døme
- det var ikkje hov med det;
- hovet er vandt å hitte – det er vandt å finne måten