Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

formå

verb

Opphav

frå lågtysk; av for- ( og måtte i tyding ‘kunne’

Tyding og bruk

ha dugleik eller høve til;

greie (, 2), makte, evle (

Døme

gjere alt ein formår

formue

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk opphavleg ‘det ein formår, maktar’

Tyding og bruk

samla økonomisk verdi av det ein eig;
midel, eige (1, rikdom
Døme
- formue og inntekt;
- skatt på formue;
- ha liten formue
stor pengesum
Døme
- arve ein formue;
- koste ein formue