forleggje, forlegge
forleggja, forlegga
verb
Opphav
frå lågtysk eller tysk; av for- (2Tyding og bruk
- leggje bort utan å finne att;
Døme
- forleggje nøklane
Døme
- forleggje troppane i byen
- sørgje for å gje ut bok eller liknande
Døme
- boka er forlagd av det lokale historielaget