Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 9 oppslagsord

flakse

flaksa

verb

Opphav

samanheng med flagre og flakke

Tyding og bruk

  1. slå med vengene
    Døme
    • kråka flaksar av garde
  2. Døme
    • springe så kleda flaksar
  3. fare uroleg hit og dit;
    Døme
    • ein spelar som flaksar frå klubb til klubb
Artikkelside

lufse

lufsa

verb

Opphav

samanheng med lufs og lubben

Tyding og bruk

  1. gå slik at håret flagrar i vinden
    Døme
    • skjegget lufsa
  2. gå som ein bjørn;
Artikkelside

koste 2

kosta

verb

Opphav

av kost (1

Tyding og bruk

  1. feie, reinse med kost;
    fjerne støv
  2. stryke hår med kost, børste;
  3. vimse, flakse, renne, suse omkring

Faste uttrykk

  • gå så det kostar
    gå svært bra eller hende i stort tempo
    • det gjekk så det kosta
Artikkelside

fly 10, flyge 2

flyga

verb

Opphav

norrønt fljúga

Tyding og bruk

  1. om dyr, særleg fuglar og insekt: fare gjennom lufta med venger
    Døme
    • fuglen flyg
  2. reise med fly;
    føre eit fly;
    frakte med fly
    Døme
    • fly til Spania;
    • fly troppar til fronten
  3. segle eller fare (gjennom lufta)
    Døme
    • hatten flaug av garde
  4. renne brått eller fort;
    Døme
    • han flaug til og greip ungen;
    • fly på ein;
    • fly om halsen på ein;
    • fly opp i sinne;
    • det flaug ein tanke i han;
    • døra flaug opp;
    • prisane flyg i veret;
    • tida flyg
  5. Døme
    • han flyg fort;
    • fly ei mil;
    • fly ærend;
    • kva er det du flyg og leitar etter?
    • fly ute om kveldane;
    • fly med jenter;
    • fly med slarv
  6. vere brunstig;
    pare seg
    Døme
    • geita har floge

Faste uttrykk

  • fuglen er flogen
    personen det er snakk om, er vekke
Artikkelside

flangse

flangsa

verb

Opphav

samanheng med flakse

Tyding og bruk

Artikkelside

flaks 2

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å flakse (1);
flaksande rørsle
Døme
  • fuglen gjorde nokre flaks
Artikkelside

flaks 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå svensk; av flakse

Tyding og bruk

(uventa) hell
Døme
  • ha flaks;
  • det var berre flaks at ingen vart skadde
Artikkelside

flakre

flakra

verb

Opphav

samanheng med flagre

Tyding og bruk

Artikkelside

baske

baska

verb

Opphav

truleg av lågtysk batschen; samanheng med base (4

Tyding og bruk

  1. flakse (med vengene);
    Døme
    • fuglen baskar med vengene;
    • baske med armar og bein
  2. velte, rulle seg med kavande rørsler
    Døme
    • ungane baska i snøen
  3. slite, streve (hardt)
    Døme
    • ha noko å baske med
Artikkelside