Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 22 oppslagsord

fant

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt fantr, gjennom lågtysk, frå italiensk fante ‘ung gut, tenar, soldat’; jamfør infanteri

Tyding og bruk

  2. Døme
    • gjere seg til fant for lite
  3. utdatert og nedsetjande nemning for tater (1)

Faste uttrykk

  • fattig fant
    fattig person
  • raka fant
    utan pengar;
    heilt blakk
    • eg var raka fant og måtte pante flasker;
    • fotballklubben er raka fant
  • spare seg til fant
    spare på ein slik måte at ein ikkje har råd til noko
Artikkelside

ranglefant

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som ranglar (3 mykje;
jamfør fant (1)
Artikkelside

raka fant

Tyding og bruk

utan pengar;
heilt blakk;
Sjå: fant, raka
Døme
  • eg var raka fant og måtte pante flasker;
  • fotballklubben er raka fant
Artikkelside

fark 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt farri ‘landstrykar’

Tyding og bruk

Artikkelside

spare seg til fant

Tyding og bruk

spare på ein slik måte at ein ikkje har råd til noko;
Sjå: fant
Artikkelside

fattig fant

Tyding og bruk

fattig person;
Sjå: fant
Artikkelside

gå på fantestien

Tyding og bruk

flakke kring som fant; gå og tigge
Artikkelside

vandre

vandra

verb

Opphav

frå lågtysk; samanheng med vinde (2

Tyding og bruk

  1. gå (roleg)
    Døme
    • vandre hand i hand
    • i presens partisipp:
      • sjå ut som eit vandrande juletre – vere fælt utspjåka
  2. gå, fare frå stad til stad;
    Døme
    • laksen vandrar;
    • vandre frå stad til stad;
    • vere ferdig til å vandre – budd til å døy
      • ein vandrande fant
  3. stadig flytte på seg
    Døme
    • birøktaren vandrar med kubane etter honningtrekket
    • i fotball:
      • vandrande spiss

Faste uttrykk

  • vandrande nyre
    nyre som har forskyvd seg
  • vandrande ugras
    rotugras
  • vandre ut
    emigrere
Artikkelside

vagabond

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk, frå latin av vagari ‘streife omkring’; samanheng med vag

Tyding og bruk

Artikkelside

tater

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom lågtysk frå tyrkisk tartar

Tyding og bruk

  1. i nyare mål: person som høyrer til ei (omreisande) folkegruppe med norsk romani som nedarva språk;
  2. før, òg nedsetjande: person i visse grupper som levde i utkanten av samfunnet og livnærte seg med handverk, småhandel og til dels tigging;
    Døme
    • taterane kom til bygda i eit langt følgje
Artikkelside
Side 1 av 3