Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

føykje 2, føyke 2

føykja, føyka

verb

Opphav

norrønt feykja; av fyke

Tyding og bruk

få til å fyke;
blåse
Døme
- vinden føykjer sanden saman
slengje
Døme
- føykje boka i veggen
fyke (1), gyve, drive (3
Døme
- snøen føykjer

føykje 1

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

drev (8), fok (2)
Døme
- sjøen stod i ei føykje;
- føykja stod
hast, skunding, jag
Døme
- fare med føykje

føyse

føysa

verb

Opphav

samanheng med fuse

Tyding og bruk

drive, jage;
hive, slengje (2);
føykje (2, 2)
Døme
- føyse nokon unna;
- vinden føyser saman snøen
syde (5);
sprute, gøyse (2, 1)
Døme
- elva føyser fram;
- røyken føyste fram
drive på hardt og uvyrde
Døme
- føyse ifrå seg arbeidet
huske (2, 2), disse (2, 1)
Døme
- føyse ungen på fanget

føyke 1

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

Døme

kome i eit føyke

føyk

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør føykje (

Tyding og bruk

føykje (1, 1), fok
- - snøføyk
fykande dun eller liknande;
fykande fnokk frå plante
føykje (1, 2), hast, jag
Døme
- alt gjekk i ein føyk