Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

ense

ensa

verb

Opphav

norrønt enza; sideform til anse

Tyding og bruk

leggje merke til;
gje akt på;
anse (1)
Døme
- eg enste ikkje på det;
- ho enser knapt kvar ho er
bry seg om;
ta omsyn til;
anse (2)
Døme
- han enser ingen ting;
- dei enser han ikkje
gjere alvor av;
bry seg med
Døme
- skal vi ense å gjere det?
røre, kome borti;
gå laus på
Døme
- ikkje ens kniven!
- gaupa hadde berre enst det eine lammelåret

mæte

mæta

verb

Opphav

norrønt meta ‘måle, verdsetje, vørde’; av svensk mäta ‘måle’

Tyding og bruk

akte (3), vyrde (, 1);

bry seg om;

Døme

ho var ikkje mykje mætt;
dei mætte det ikkje

ta notis av

Tyding og bruk

ense, bry seg om;

Sjå: notis

notis

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk; frå latin ‘kjennskap, kunnskap’, av notus ‘kjend’

Tyding og bruk

stutt skriftleg melding

Døme

det stod berre ein notis om ulykka i avisa

Faste uttrykk

ta notis av
ense, bry seg om

anse

ansa

verb

Opphav

norrønt ansa, anza

Tyding og bruk

gje akt (på), leggje merke (til), ense
Døme
- dei ansa oss ikkje
vyrde (2

Faste uttrykk

anse etter
halde auge med