Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

dyst

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom lågtysk dust, djost(e), frå gammalfransk juste, joste, av mellomalderlatin juxtare ‘nærme seg, turnere’, opphavleg ‘nærkamp’; jamfør norrønt dust

Tyding og bruk

kappestrid;

oppgjer (3)

Døme

er de klare til nye dystar?
laget gjekk sigrande ut av den store dysten mot serieleiaren

Artikkelside

dyste

dysta

verb

Opphav

av dust (

Tyding og bruk

riste (så noko fyk)
refleksivt:

Faste uttrykk

dyste seg
briske seg

Artikkelside

kast

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt kast; jamfør kaste (

Tyding og bruk

det å kaste (2, 1)
Døme
- kast med stor ball;
- eit langt kast
- - spydkast
  - terningkast
lengd ein kan kaste
Døme
- bu berre eit kast frå kvarandre;
- ho vann med eit kast på 78 meter
- - steinkast
det å setje not eller kaste snøre i vatn eller sjø;
steng (1)
Døme
- eit godt kast;
- dei fekk makrell på kvart kast
brå rørsle;
rykk;
støyt (4)
Døme
- eit kast med nakken
- - vindkast
det å leggje eller kaste tau, tråd eller liknande rundt noko;
omgang (1, 1);
tørn (2, 1)
Døme
- eit kast på nåla;
- eit kast rundt ein påle
hopp med vending, særleg i dans
- - hallingkast
  - rundkast
plagg eller tørkle til å slengje på seg;
sjal (1)
basketak (1);
dyst, samanstøyt
Døme
- kome i kast med bjørnen;
- han hadde vore i kast med naboen
dyngje eller haug som er kasta i hop;
verp
stad til å leggje ting på, særleg om ei hylle på sida av skorsteinen

Faste uttrykk

gje seg i kast med
gå i gang med
kast i kast
rundt og rundt
ho trilla kast i kast ned trappa

Artikkelside